کاشی های کبــــــــــــود و رنگ پریده ی حوض
به نبودت رنگ باختــــــــــــه اند
و قنــــــــــــــــــــاری کز کرده کنج قفـــــــــــــس
به نیـــــــــــــامدنت عادت کرده است
دیگر هرشب شعله ی فـــــــــــــــــانوس را بالا نمیکشم
که اگر تـــــــــاریک باشد و بیایی
پایت به ریســـــــــــــــــــــــــــه های انتظارم نگیرد
اینجا دیــــــــــــــــــــــگر
چشـــــــــــــــــمی براهی نیست
همه به نیامــــــــــــــــــــــدنت
به قولــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــهای بی انجـــامت
عــــــــــــادت کرده اند
زحمت فکرکردن به اینجــــــــــــــــــــا را هم نکن  ..